چرا گاهی در روابط عاشقانه احساس میکنیم دیده نمیشویم؟
آیا تا به حال در رابطهای بودهاید که احساس کنید صدایتان شنیده نمیشود، نیازهایتان نادیده گرفته میشود و دیده نمیشوید؟ این احساس تنهایی در یک رابطه، تجربهای دردناک و متداول است. اما چرا چنین اتفاقی میافتد؟
احساس دیده نشدن در یک رابطه میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. در اینجا به ۱۷ نکته کلیدی اشاره میکنیم که میتوانند در این موضوع نقش داشته باشند:
- 🔵عدم ارتباط موثر: شما و پارتنرتان نمیتوانید به طور واضح و با صداقت با یکدیگر صحبت کنید.
- 🔵نادیده گرفتن نیازهای عاطفی: نیازهای احساسی شما، مانند نیاز به حمایت، همدلی و درک، نادیده گرفته میشوند.
- 🔵عدم حضور ذهنی پارتنر: پارتنرتان هنگام صحبت با شما، حواسش پرت است و به حرفهای شما توجه نمیکند.
- 🔵نداشتن ارزشهای مشترک: شما و پارتنرتان ارزشهای بنیادین متفاوتی دارید که باعث میشود نتوانید یکدیگر را درک کنید.
- 🔵عدم همدلی: پارتنرتان نمیتواند خودش را جای شما بگذارد و احساسات شما را درک کند.
-
هنگامی که به موفقیتی دست پیدا میکنید، آن را با شریکتان به اشتراک بگذارید.
از او بخواهید که از شما قدردانی کند و به شما تبریک بگوید.
در ضمن، خودتان نیز به دستاوردهای شریکتان توجه کنید و آنها را قدردانی کنید.
10. عدم اختصاص زمان کافی به یکدیگر
درگیریهای روزمره میتواند باعث شود که زمان کافی به یکدیگر اختصاص ندهید. اگر زمان کافی برای با هم بودن و صحبت کردن نداشته باشید، صمیمیت و نزدیکی شما کاهش مییابد و در نتیجه، احساس دیده نشدن به وجود میآید.
سعی کنید هر روز زمانی را به طور اختصاصی به شریکتان اختصاص دهید.
در این زمان، با هم صحبت کنید، به یکدیگر گوش دهید و فعالیتهای مشترکی انجام دهید.
حتی 15 دقیقه صحبت صمیمانه قبل از خواب میتواند تاثیر زیادی داشته باشد.
11. عدم حمایت در شرایط سخت
در شرایط سخت، حمایت شریک زندگی میتواند بسیار ارزشمند باشد. اگر شریک زندگی شما در زمانهایی که به او نیاز دارید، از شما حمایت نکند، احساس تنهایی و نادیده گرفته شدن خواهید کرد.
به شریکتان بگویید که در شرایط سخت به حمایت او نیاز دارید.
در ضمن، خودتان نیز در شرایط سخت از شریکتان حمایت کنید.
12. سوءتفاهمهای حل نشده
سوءتفاهمها، اگر حل نشوند، میتوانند به مرور زمان 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여 쌓여
13. عدم درک ارزشها و باورهای یکدیگر
هر فردی مجموعهای از ارزشها و باورها دارد که زندگی او را شکل میدهند. اگر شریک زندگی شما به ارزشها و باورهای شما احترام نگذارد و آنها را درک نکند، احساس میکنید که شما و آنچه برایتان اهمیت دارد، نادیده گرفته میشوید.
در مورد ارزشها و باورهای خود با شریکتان صحبت کنید.
به او توضیح دهید که چرا این ارزشها برای شما مهم هستند.
در ضمن، به ارزشها و باورهای شریکتان نیز احترام بگذارید و سعی کنید آنها را درک کنید.
14. عدم وجود سرگرمی و فعالیت مشترک
داشتن سرگرمی و فعالیت مشترک، به تقویت پیوند عاطفی و ایجاد خاطرات مشترک کمک میکند. اگر شما و شریکتان هیچ فعالیت مشترکی نداشته باشید و زمان خود را جدا از هم سپری کنید، ممکن است احساس کنید که از هم دور شدهاید و در نتیجه، دیده نمیشوید.
به دنبال سرگرمیها و فعالیتهایی باشید که هر دو از آنها لذت میبرید.
زمانی را به انجام این فعالیتها اختصاص دهید و از با هم بودن لذت ببرید.
15. انتظار تغییر دادن شریک زندگی
تلاش برای تغییر دادن شریک زندگی، یکی از رایجترین اشتباهات در روابط است. اگر شما دائماً سعی کنید شریکتان را به چیزی که نیست تبدیل کنید، او احساس میکند که مورد پذیرش واقع نمیشود و در نتیجه، دیده نمیشود.
به جای تلاش برای تغییر دادن شریکتان، او را همانطور که هست بپذیرید.
به جای تمرکز بر روی نقاط ضعف او، بر روی نقاط قوتش تمرکز کنید.
16. عدم وجود مرزهای سالم
داشتن مرزهای سالم در رابطه، به معنای تعیین حد و مرزهایی است که هر دو طرف به آنها احترام میگذارند. اگر در رابطه شما مرزهای سالمی وجود نداشته باشد، ممکن است احساس کنید که مورد سوءاستفاده قرار میگیرید و در نتیجه، دیده نمیشوید.
در مورد مرزهای خود با شریکتان صحبت کنید.
به او بگویید که چه رفتارهایی برای شما قابل قبول هستند و چه رفتارهایی را نمیپذیرید.
در ضمن، به مرزهای شریکتان نیز احترام بگذارید.
17. مشکلات زمینهای و حل نشده
گاهی اوقات، احساس دیده نشدن در رابطه، ناشی از مشکلات زمینهای و حل نشدهای است که در گذشته رخ دادهاند. اگر این مشکلات را نادیده بگیرید، به مرور زمان بزرگتر شده و رابطه شما را تحت تاثیر قرار میدهند.
به دنبال حل مشکلات گذشته باشید و سعی کنید آنها را به طور کامل برطرف کنید.
گاهی اوقات، مراجعه به یک مشاور میتواند به شما در حل این مشکلات کمک کند.
خواندن این مطلب خیلی حال آدم رو خوب میکنه، انگار یکی داره درددل همه ما رو میگه. منم تجربهش رو داشتم که وسط یه رابطه عزیزترین آدم زندگیم باهام طوری رفتار میکرد که انگار اصلا وجود ندارم. بعضی وقتا انگار توی یه جمع دو نفره تنها بودم. پیش میاد دیگه، فکر میکنم همه ما این حس رو توی رابطمون داشتیم که طرف مقابل انگار ته یه تونل تاریکه و صدای ما بهش نمیرسه.
یه نکته جالبش این بود که یادم افتاد چطور از همون تکنیک گوش دادن فعال استفاده کردم و واقعا فرق کرد. شبیه یه معجزه بود وقتی فهمیدم بحث فقط حرف زدن نیست، اینکه طرف مقابل واقعا میفهمه تو چه میگی و تو رو میبینه.
کاش بقیه هم از شکست ها و پیروزی هاشون توی این زمینه بگن. مخصوصا راهکارهایی که تونستن رابطه شونو از این ورطه نجات بدن. من هنوزم توی این مسیر در حال یادگیری ام و هر تجربه ای میتونه چراغ راه آدم باشه. اگه شما هم این حس تنهایی رو تجربه کردید، خوشحال میشم داستان هاتون رو بشنوم. شاید روزی تونستیم یه کتاب کامل از این درد و دل ها بنویسیم که به بقیه هم کمک کنه.